In sommige gevallen hebben onderwijswetenschappers e-learning in groepen ingedeeld op basis van de technologie die wordt gebruikt om te leren, terwijl ze zich in andere gevallen hebben gericht op zaken als synchronie en de inhoud die wordt geleerd. In dit artikel heb ik mijn kennis over "Soorten e-learning" gedeeld
Er zijn 10 hoofdtypen e-learning, die in dit artikel worden besproken.
Sommige onderwijswetenschappers gebruiken eenvoudigere manieren om de verschillende soorten e-learning te groeperen. Ze zeggen dat er maar twee manieren zijn om online te leren: met behulp van een computer of internet.
Aangezien de termen "e-learning" en "online leren" vaak door elkaar worden gebruikt, zou dit een nauwkeurigere manier kunnen zijn om ze te groeperen.
Ook al hoeven CML en CAL niet online te gebeuren, toch worden ze “e-learning” genoemd omdat ze online gebeuren.
Dit zijn de 10 soorten e-learning:
1. Computerondersteunde instructie (CAI)
Computerondersteund leren (CAI), ook wel computerondersteund leren (CAL) genoemd, is een vorm van e-learning waarbij gebruik wordt gemaakt van computers in een traditionele klasomgeving.
Patrick Suppes, een professor computerwetenschappen aan de Stanford University in 1966, zou dit soort interactief programma hebben gebruikt om zijn studenten les te geven.
Computerondersteunde training maakt onder andere gebruik van tekst, afbeeldingen, geluiden en video's om studenten te helpen onthouden wat ze hebben geleerd. CAI helpt studenten actieve in plaats van passieve leerlingen te worden door hen tools zoals quizzen te geven die helpen bij het lesgeven en testen.
Computerondersteund leren komt steeds vaker voor op zowel online als traditionele scholen, en deze trend zal zich waarschijnlijk voortzetten.
2. Computergestuurd leren (CML)
Computers worden gebruikt om leerprocessen in computergestuurd leren (CML) te beheren en te beoordelen. Databases met informatie worden gebruikt in computerondersteunde leersystemen.
Bovendien hebben deze databases een aantal beoordelingselementen waarmee het systeem kan worden aangepast aan de interesses van elke student.
Dankzij realtime communicatie tussen leerlingen en computers kunnen docenten beoordelen of een leerling zijn of haar leerdoelen al dan niet heeft bereikt. Als de student nog steeds niet tevreden is met zijn voortgang in de richting van zijn doelen, kunnen de procedures worden herhaald.
3. Synchroon online leren
Geraffineerd Synchroon online leren maakt tegelijkertijd wereldwijde deelname van studenten mogelijk.
Asynchrone video- en tekstdiscussies via internet Een typisch kenmerk van veel online cursussen is de synchrone communicatie tussen studenten en docenten.
Dit type community-based learning is nu beschikbaar dankzij technologische verbeteringen. Echte synchrone e-learning was praktisch onmogelijk te creëren vóór de komst van computernetwerken in de jaren zestig.
Veel van de belangrijkste nadelen van online leren, zoals sociaal isolement en een gebrek aan zinvolle interacties tussen docenten en studenten, kunnen worden verholpen met synchrone e-learning.
Een steeds populairdere en snelgroeiende methode van online onderwijs is synchroon e-learning (ook wel realtime learning genoemd).
4. Asynchroon online leren
Asynchroon online leren, zoals de naam al doet vermoeden, vindt plaats wanneer studenten op verschillende tijden en plaatsen in verschillende groepen samenwerken.
Omdat ze meer vrijheid bieden, worden asynchrone e-learningsystemen vaak als meer studentgericht beschouwd dan hun synchrone equivalenten.
Als gevolg hiervan geven studenten met tijdnood de voorkeur aan asynchrone e-learning, omdat het hen de flexibiliteit geeft om in hun eigen tempo te leren. Studenten zijn niet verplicht om op regelmatige tijdstippen te leren met hun leeftijdsgenoten en kunnen hun eigen leerroosters ontwerpen zoals zij dat nodig achten.
Vóór het PLATO-systeem werd e-learning als asynchroon beschouwd vanwege het gebrek aan alternatieven voor computernetwerken.
De keuze tussen synchrone en asynchrone e-learning is complexer geworden door de wijdverbreide beschikbaarheid van computers en internet.
5. Adaptief e-learning
Adaptieve e-learning stelt instructeurs in staat om hun cursusinhoud voor elke student aan te passen en opnieuw te ontwerpen.
Het personaliseren van onderwijs is nu eenvoudiger dan ooit, rekening houdend met een breed scala aan kenmerken, zoals de prestaties van leerlingen, doelen, capaciteiten en vaardigheden, en persoonlijkheidskenmerken.
Als gevolg hiervan hebben we een punt bereikt waarop in het laboratorium gebaseerde adaptieve instructiestrategieën kunnen worden gebruikt om leerlinggegevens numeriek te rangschikken.
Dit kan een nieuw tijdperk van onderwijsonderzoek inluiden als het correct wordt gedaan. Het belang en de effectiviteit van deze vorm van e-learning wordt soms over het hoofd gezien, omdat het moeilijker te organiseren en te implementeren is dan traditionele onderwijsbenaderingen.
6. Vaste e-learning
Als het gaat om Vaste e-learning, heb je misschien al eerder van de term gehoord. Het betekent dat ongeacht hoeveel studenten deelnemen, ze allemaal toegang hebben tot dezelfde inhoud, daarom wordt de term 'vast' gebruikt.
De professoren mogen de materialen kiezen en studenten hebben geen inspraak in wat ze leren.
Hoewel dit type leren al millennia gemeengoed is in traditionele klaslokalen, is het niet ideaal voor e-learningtoepassingen. De input van studenten is waardevol omdat vaste e-learning geen gebruik maakt van deze informatie.
De leerresultaten van alle studenten worden verbeterd wanneer de gegevens van elke student worden geanalyseerd en als gevolg van deze analyse materiële wijzigingen worden aangebracht.
7. Lineair e-learning
Het gebruik van de term "lineaire communicatie" verwijst naar het feit dat informatie altijd van de ene persoon naar de andere gaat.
Omdat er bij online leren geen tweerichtingscommunicatie is tussen docenten en studenten, is dit vooral waar. Deze vorm van e-learning wordt in de loop van de tijd minder relevant, ondanks zijn plaats in het onderwijs.
Lineaire e-learning wordt gedefinieerd door het feit dat het studenten educatieve informatie geeft via televisie en radio.
8. Interactief online leren
E-learning is een tweerichtingscommunicatiekanaal tussen de zender en de ontvanger wanneer het interactieve elementen gebruikt.
Docenten en studenten kunnen hun onderwijs- en leermethoden aanpassen naar aanleiding van de feedback die ze krijgen. Interactiviteit in online leren is hierdoor in populariteit toegenomen.
9. Individueel online leren
Individueel leren verwijst naar het aantal studenten dat actief betrokken is bij het bereiken van de leerdoelen in plaats van de studentgerichtheid van de inhoud.
Gewone scholen passen deze manier van lesgeven al heel lang toe. De enige manier waarop studenten zelfstandig kunnen leren, is door hun eigen bronnen te verzamelen en hun eigen leerdoelen te behalen.
Studenten worden aangemoedigd om alleen en zonder de hulp van hun leeftijdsgenoten te werken, wat de ontwikkeling van communicatieve en teamwerkvaardigheden bij kinderen niet bevordert.
Het is tijd om verouderde communicatieve vaardigheden op te ruimen en te vervangen door nieuwe.
10. Samenwerkend online leren
In een nieuwe vorm van e-learning genaamd Gezamenlijke e-learning, een groep studenten werkt samen om hun leerdoelen te bereiken. Samenwerkend leren is essentieel voor het succes van leerlingen bij het bereiken van hun leerdoelen.
Wanneer studenten effectieve groepen vormen, moeten ze rekening houden met de sterke en zwakke punten van hun leeftijdsgenoten.
Dit heeft een positief effect op de communicatieve en teamworkvaardigheden van de kinderen. Kennis kan alleen worden gecreëerd in een groep mensen die met elkaar kunnen communiceren en van elkaar kunnen leren, dus het idee van collaboratieve e-learning was geboren.
Ondanks het feit dat deze leerstijl vaker voorkomt in traditionele klaslokalen dan in online cursussen, is het een legitieme vorm van e-learning die, mits correct uitgevoerd, behoorlijk effectief kan zijn.
Quick Links:
