Bazı durumlarda, eğitim bilimciler e-öğrenmeyi öğrenmek için kullanılan teknolojiye dayalı olarak gruplara ayırırken, diğer durumlarda ise senkronizasyon ve öğrenilen içerik gibi şeylere odaklanmışlardır. Bu yazıda “E-Öğrenme Türleri” konusundaki bilgilerimi paylaştım.
Bu makalede bahsedilecek olan 10 ana e-öğrenme türü vardır.
Bazı eğitim bilimciler, farklı e-öğrenme türlerini gruplamak için daha basit yollar kullanır. Çevrimiçi öğrenmenin sadece iki yolu olduğunu söylüyorlar: bilgisayar veya internet kullanmak.
“E-öğrenme” ve “çevrimiçi öğrenme” terimleri sıklıkla birbirinin yerine kullanıldığından, bu onları gruplamanın daha doğru bir yolu olabilir.
CML ve CAL'nin çevrimiçi yapılması gerekmese de, çevrimiçi yapıldıkları için hala “e-öğrenme” olarak adlandırılıyorlar.
Bunlar 10 tür e-öğrenmedir:
1. Bilgisayar Destekli Öğretim (CAI)
Bilgisayar destekli öğrenme Bilgisayar destekli öğrenme (CAL) olarak da adlandırılan (CAI), bilgisayarları geleneksel sınıf ortamında kullanan bir tür e-öğrenmedir.
1966'da Stanford Üniversitesi'nde bilgisayar bilimi profesörü olan Patrick Suppes, öğrencilerine öğretmek için bu tür bir etkileşimli programı kullanmış olabilir.
Bilgisayar destekli eğitim, öğrencilerin öğrendiklerini hatırlamalarına yardımcı olmak için diğer şeylerin yanı sıra metin, resim, ses ve videoları kullanır. CAI, öğrencilere öğretme ve test etmede yardımcı olan kısa sınavlar gibi araçlar vererek öğrencilerin pasif öğrenenler yerine aktif olmalarına yardımcı olur.
Bilgisayar destekli öğrenme hem çevrimiçi hem de geleneksel okullarda daha yaygın hale geliyor ve bu eğilimin devam etmesi muhtemel.
2. Bilgisayar Yönetimli Öğrenme (CML)
Bilgisayar yönetimli öğrenmede (CML) öğrenme süreçlerini yönetmek ve değerlendirmek için bilgisayarlar kullanılır. Bilgisayar destekli öğrenme sistemlerinde bilgi veritabanları kullanılmaktadır.
Ek olarak, bu veritabanları, sistemin her öğrencinin ilgi alanlarına göre ayarlanmasına izin veren bir dizi derecelendirme unsuruna sahiptir.
Öğrenciler ve bilgisayarlar arasındaki gerçek zamanlı iletişim, öğretmenlerin bir öğrencinin öğrenme hedeflerine ulaşıp ulaşmadığını değerlendirmesine olanak tanır. Öğrenci hedeflerine doğru ilerlemesinden hala memnun değilse, prosedürler tekrarlanabilir.
3. Senkronize Çevrimiçi Öğrenme
Sofistike Eşzamanlı çevrimiçi öğrenme öğrencilerin aynı anda dünya çapında katılımını sağlar.
İnternet üzerinden eşzamansız video ve metin tartışmaları Birçok çevrimiçi kursun tipik bir özelliği, öğrenciler ve öğretmenler arasındaki eşzamanlı iletişimdir.
Bu tür topluluk temelli öğrenme, teknolojik gelişmeler nedeniyle artık mevcuttur. 1960'larda bilgisayar ağlarının gelişinden önce gerçek eşzamanlı e-öğrenimi yaratmak neredeyse imkansızdı.
Sosyal izolasyon ve öğretmenler ile öğrenciler arasında anlamlı etkileşimlerin olmaması gibi çevrimiçi öğrenmenin ana dezavantajlarının çoğu, eşzamanlı e-öğrenme ile hafifletilebilir.
Giderek daha popüler ve hızla genişleyen bir çevrimiçi eğitim yöntemi, eşzamanlı e-öğrenmedir (gerçek zamanlı öğrenme olarak da bilinir).
4. Eşzamansız Çevrimiçi Öğrenme
Eşzamansız çevrimiçi öğrenme, adından da anlaşılacağı gibi, öğrenciler farklı zaman ve yerlerde farklı gruplarda birlikte çalıştıklarında gerçekleşir.
Daha fazla özgürlük sağladıkları için, asenkron e-öğrenme sistemleri sıklıkla senkronize eşdeğerlerine göre daha öğrenci merkezli olarak kabul edilir.
Sonuç olarak, zaman sıkıntısı çeken öğrenciler, kendi hızlarında öğrenme esnekliği sağladığı için asenkron e-öğrenmeyi tercih etmektedirler. Öğrenciler akranlarıyla düzenli aralıklarla öğrenmek zorunda değildir ve uygun gördükleri şekilde kendi öğrenme çizelgelerini tasarlayabilirler.
PLATO sisteminden önce, bilgisayar ağı alternatiflerinin olmaması nedeniyle e-öğrenme asenkron olarak kabul edildi.
Eşzamanlı ve eşzamansız e-öğrenme arasında seçim yapmak, bilgisayarların ve İnternet'in yaygın olarak bulunması nedeniyle daha karmaşık hale geldi.
5. Uyarlanabilir E-Öğrenme
Uyarlanabilir e-öğrenme, eğitmenlerin ders içeriklerini her öğrenci için özelleştirmesine ve yeniden tasarlamasına olanak tanır.
Öğrenci performansı, hedefler, yetenekler ve beceriler ve kişilik özellikleri gibi çok çeşitli özellikleri dikkate alarak eğitimi kişiselleştirmek artık her zamankinden daha kolay.
Sonuç olarak, öğrenci verilerini sayısal olarak sıralamak için laboratuvar tabanlı uyarlanabilir öğretim stratejilerinin kullanılabileceği bir noktaya ulaştık.
Bu, doğru yapılırsa yeni bir eğitim araştırmaları çağını başlatabilir. Bu e-öğrenme biçiminin önemi ve etkinliği, organize edilmesi ve uygulanması geleneksel öğretim yaklaşımlarından daha zor olduğu için bazen gözden kaçmaktadır.
6. Sabit E-Öğrenme
Bu söz konusu olduğunda Sabit e-öğrenme, terimi daha önce duymuş olabilirsiniz. Bu, kaç öğrenci katılırsa katılsın hepsinin aynı içeriğe erişebileceği anlamına gelir, bu nedenle “sabit” terimi kullanılır.
Materyalleri profesörler seçiyor ve öğrencilerin ne öğrendikleri konusunda hiçbir söz hakkı yok.
Bu tür öğrenme binlerce yıldır geleneksel sınıflarda yaygın olsa da, e-öğrenme uygulamaları için ideal değildir. Sabit e-öğrenme bu bilgilerden yararlanmadığı için öğrencilerin girdileri değerlidir.
Her öğrenciden gelen veriler analiz edildiğinde ve bu analiz sonucunda materyal değişiklikleri yapıldığında tüm öğrencilerin öğrenme çıktıları iyileşir.
7. Doğrusal E-Öğrenme
“Doğrusal iletişim” terimini kullanmak, bilginin her zaman bir kişiden diğerine geçtiği gerçeğini ifade eder.
Çevrimiçi öğrenmede öğretmenler ve öğrenciler arasında iki yönlü bir iletişim olmadığı için bu özellikle doğrudur. Bu tür e-öğrenme, eğitimdeki yerine rağmen zamanla daha az alakalı hale geliyor.
Doğrusal e-öğrenme, öğrencilere televizyon ve radyo aracılığıyla öğretimsel bilgi sağlamasıyla tanımlanır.
8. Etkileşimli Çevrimiçi Öğrenme
E-öğrenme, etkileşimli öğeler kullandığında gönderici ve alıcı arasında iki yönlü bir iletişim kanalıdır.
Eğitimciler ve öğrenciler, aldıkları geri bildirime yanıt olarak öğretim ve öğrenme yöntemlerinde ayarlamalar yapabilirler. Bunun bir sonucu olarak çevrimiçi öğrenmede etkileşim popülerlik kazanmıştır.
9. Bireysel Çevrimiçi Öğrenme
Bireysel öğrenme, içeriğin öğrenci merkezli olmasından ziyade, kaç öğrencinin öğrenme hedeflerine ulaşmada aktif olarak yer aldığını ifade eder.
Sıradan okullar bu öğretim yöntemini uzun süredir kullanmaktadır. Öğrencilerin kendi kendilerine öğrenmelerinin tek yolu, kendi kaynaklarını toplamaları ve kendi öğrenme hedeflerini tamamlamalarıdır.
Öğrenciler kendi başlarına ve akranlarının yardımı olmadan çalışmaya teşvik edilir, bu da çocuklarda iletişim ve takım çalışması becerilerinin gelişimini desteklemez.
Eski iletişim becerilerinden kurtulmanın ve onları yenileriyle değiştirmenin zamanı geldi.
10. İşbirlikçi Çevrimiçi Öğrenme
adı verilen yeni bir e-öğrenme biçiminde işbirlikçi e-öğrenme, bir grup öğrenci öğrenme hedeflerini gerçekleştirmek için birlikte çalışır. İşbirliğine dayalı öğrenme, öğrencilerin eğitim hedeflerine ulaşmadaki başarısı için esastır.
Öğrenciler etkili gruplar oluştururken, akranlarının güçlü ve zayıf yönlerini dikkate almalıdırlar.
Bu durum çocukların iletişim ve takım çalışması becerilerini olumlu yönde etkiler. Bilgi ancak etkileşimde bulunabilen ve birbirinden öğrenebilen bir grup insanda oluşturulabilir, bu nedenle işbirlikçi e-öğrenme fikri doğdu.
Bu öğrenme tarzının geleneksel sınıflarda çevrimiçi kurslardan daha yaygın olmasına rağmen, doğru yapıldığında oldukça etkili olabilen meşru bir e-öğrenme şeklidir.
Hızlı Linkler:
